ماه خندید به کوتاهی شور و شعفم

دست بردم به تمنا و نیامد به کفم

کشش ساحل اگر هست چرا کوشش موج

جذبهء دیدن تو می کشد از هر طرفم

راه تردید مسیر گذر عاشق نیست

چه کنم با چه کنم های دل بی هدفم؟

پدرانم همه سر گشتهء حیرت بودند

من اگر راه به جایی ببرم ناخلفم

زخم بیهوده مزن سینه ام از قلب تهی است

بهتر آن است که سر بسته بماند صدفم.

فاضل نظری"